Ο μεγαλÏτεÏος οδηγός για οÏθοπεδικοσ
Table of Contents Μια αμεÏόληπτη άποψη του οÏθοπεδικοσ ΛεπτομÎÏειες, μυθοπλασία και οÏθοπεδικοσ Μη γνωστÎÏ‚ ΛεπτομÎÏειες οÏθοπεδικοσ Οι βασικÎÏ‚ αÏχÎÏ‚ του οÏθοπεδικοσ
Η με την γυÏνάει τον χÏόνο Ï€Ïος τα πίσω, χαÏίζοντας μια καλή ποιότητα ζωής, με την δυνατότητα και αθλητικών δÏαστηÏιοτήτων, όπως Ï„Îνις, γκολφ, κολÏμπι, ποδήλατο, Ï„ÏÎξιμο, χοÏÏŒ κλπ. Οι ασθενείς, που για κάποιο λόγο καθυστεÏοÏσαν να υποβληθοÏν σε χειÏουÏγείο ή είχαν χειÏουÏγηθεί στο άλλο με άλλη τεχνική, είναι συνήθως οι καλÏτεÏοι διαφημιστÎÏ‚ της .Η Σκολίωση αποτελεί παÏαμόÏφωση της σπονδυλικής στήλης (ΣΣ) με κÏÏια χαÏακτηÏιστικά την πλάγια κλίση και τη στÏοφή των σπονδÏλων. Συχνά το βασικό Ï€Ïόβλημα που Ï€ÏοκÏπτει μποÏεί να είναι μόνο το αισθητικό (εφόσον η ΣΣ δεν είναι ευθεία αλλά σαν S ή C) αλλά σε βαÏιÎÏ‚ μοÏφÎÏ‚ μποÏεί να υπάÏχουν επιπτώσεις στο καÏδιοαναπνευστικό σÏστημα ή και στο νωτιαίο μυελό.
ΣυνηθÎστεÏη μοÏφή σκολίωσης είναι η η οποία μποÏεί να είναι ιδιοπαθής (στο 80% των πεÏιπτώσεων) άγνωστης αιτιολογίας συγγενής (που οφείλεται σε σκελετικÎÏ‚ ανωμαλίες των σπονδÏλων) άλλες σπανιότεÏες μοÏφÎÏ‚ (νευÏομυική κτλ) Η σκολίωση μποÏεί να εμφανισθεί σε οποιαδήποτε ηλικία. Η εφηβική ιδιοπαθής σκολίωση συμβαίνει μετά την ηλικία των 10 ετών και είναι ο πιο συχνός Ï„Ïπος.
Η ιδιοπαθής σκολίωση είναι κατά κανόνα ασυμπτωματική γι’αυτό συχνά διαφεÏγει της Ï€Ïοσοχής στα αÏχικά στάδια. Η Ï€Ïωτοπαθής σκολίωση είναι δÏσκαμπτη, συνοδεÏεται από στÏοφή των σπονδÏλων και δεν διοÏθώνεται από τον ασθενή. Άλλη μοÏφή σκολίωσης είναι η η οποία μποÏεί να είναι αντισταθμιστική (λόγω ανισοσκελίας οπότε η κλίση της ΣΣ αντισταθμίζει την κλίση της λεκάνης) ανταλγική (λόγω πόνου στη ΣΣ) άλλες σπανιότεÏες μοÏφÎÏ‚ χαÏακτηÏιστικό της δευτεÏοπαθοÏÏ‚ σκολίωσης είναι ότι δεν υπάÏχει στÏοφή των σπονδÏλων οι καμπÏλες είναι κινητÎÏ‚ και όταν εξαλειφθεί η αιτία που την Ï€Ïοκαλεί η ΣΣ αποκαθίσταται πλήÏως.
Όλα για το οÏθοπεδικοσ
Η κακή στάση στο διάβασμα ή οι βαÏιÎÏ‚ σχολικÎÏ‚ τσάντες δεν φαίνεται ότι παίζουν Ïόλο. Πιθανόν να ευθÏνονται κληÏονομικοί, οÏμονικοί, μηχανικοί και διατÏοφικοί παÏάγοντες. Όλα τα παιδιά Ï€ÏÎπει να εξετάζονται από οÏθοπαιδικό κατά τη διάÏκεια της σκελετικής ανάπτυξης. Τα σημεία της σκολίωσης είναι: ασυμμετÏία ωμοπλατών ασυμμετÏία λεκάνης δεÏματική πτυχή στην οσφυική χώÏα (μÎση) κατά τη δοκιμασία επίκυψης υπάÏχει Ïβος (Ï€ÏοπÎτεια) στην εικόνα φαίνεται η ασυμμετÏία των ωμοπλατών, η δεÏματική πτυχή και ο Ïβος κατά την επίκυψη.
Η θεÏαπεία διακÏίνεται σε συντηÏητική και χειÏουÏγική. ΣυντηÏητική αγωγή (σε γενικÎÏ‚ γÏαμμÎÏ‚ όταν η γωνία σκολίωσης είναι μικÏότεÏη από 50ο ) Σε γωνίες
ΤώÏα Îχει σχεδόν εξολοκλήÏου αντικατασταθεί από τον κηδεμόνα Ï„Ïπου Boston που αφήνει ελεÏθεÏο το άνω τμήμα της ΣΣ Γενικά η χÏήση κηδεμόνων δεν βελτιώνει τη σκολίωση αλλά μάλλον συγκÏατεί την επιδείνωση και γίνεται μÎχÏι την σκελετική ωÏίμανση. ΧειÏουÏγική αγωγή εφαÏμόζεται σε γωνίες> 40-50ο και όταν υπάÏχει ακόμη σκελετική ανάπτυξη ή όταν εξελίσσεται με Ï„Î±Ï‡Ï Ïυθμό και ανάλογα με την ηλικία.
«ΠαγωμÎνος ώμος» είναι Îνας ÏŒÏος που πεÏιγÏάφει μια παθολογική κατάσταση που χαÏακτηÏίζεται κατά κÏÏιο λόγο από επώδυνη δυσκαμψία. Ο ασθενής παÏατηÏεί απώλεια του εÏÏους κίνησης σε πεÏισσότεÏες από μια κατεÏθυνση. οÏθοπεδικοσ. Ο ιατÏικός ÏŒÏος για τον παγωμÎνο ώμο είναι η συμφυτική θυλακίτιδα, και πεÏιγÏάφει μια φλεγμονώδη πάθηση που Ï€Ïοσβάλλει ολόκληÏο το Ï€Îταλο των στÏοφÎων και τον υποκείμενο θÏλακο της άÏθÏωσης οδηγώντας σε Ïίκνωση των ιστών και Ï€Ïοσκόλληση του θυλάκου σε παÏακείμενους ιστοÏÏ‚ (Ï€.χ.
Η καλÏτεÏη σελίδα του οÏθοπεδικοσ
Το αποτÎλεσμα είναι να πονάει ο ασθενής και να μη μποÏεί να εκτελÎσει απλÎÏ‚ ασκήσεις της καθημεÏινότητάς του. Εικόνα :Ο θÏλακος του Ï†Ï…ÏƒÎ¹Î¿Î»Î¿Î³Î¹ÎºÎ¿Ï ÏŽÎ¼Î¿Ï… είναι χαλαÏός, Îτσι ώστε να επιτÏÎπεται στον ώμο να μποÏεί να κινηθεί Ï€Ïος κάθε κατεÏθυνση (αÏιστεÏά). Με την ανάπτυξη της συμφυτικής θυλακίτιδας ο εÏεθισμός και η φλεγμονή οδηγεί σε Ïίκνωση του θυλάκου.Η φυσιολογική κίνηση του ώμου ποικίλει σε μεγάλο βαθμό και οÏισμÎνοι άνθÏωποι παÏουσιάζουν μεγαλÏτεÏη χαλαÏότητα των αÏθÏώσεών τους από άλλους εντός του Ï†Ï…ÏƒÎ¹Î¿Î»Î¿Î³Î¹ÎºÎ¿Ï ÎµÏÏους κίνησης Εικόνα :Η φυσιολογική εμβιομηχανική του ώμου επιτÏÎπει Îνα μεγάλο εÏÏος κίνησης ελÎγξτε εδώ σε όλες τις κατευθÏνσεις (αÏιστεÏά) - οÏθοπεδικοσ.
Στην Ï€Ïωτοπαθή μοÏφή πεÏιλαμβάνεται ο ιδιοπαθής «παγωμÎνος ώμος» (χωÏίς γνωστή αιτία) ενώ οι δευτεÏοπαθείς μοÏφÎÏ‚ πεÏιλαμβάνουν τον σακχαÏώδη διαβήτη, τον Ï„Ïαυματισμό και τις χειÏουÏγικÎÏ‚ Κάντε κλικ ΕΔΩ επεμβάσεις. ΠαÏά τις διαφοÏÎÏ‚, που θα πεÏιγÏαφοÏν παÏακάτω, όλες οι παÏαλλαγÎÏ‚ του παγωμÎνου ώμου συνεπάγονται κάποιο βαθμό φλεγμονής της άÏθÏωσης (θυλακίτιδα) και αυτό οδηγεί σε ανάπτυξη ουλώδους ιστοÏ, συμφÏσεων, και τελικά, Ïίκνωσης του θυλάκου.
ΤÎλος, η Ï€Ïοσβολή του ενός ώμου αυξάνει τον κίνδυνο Ï€Ïοσβολής και του άλλου.Εικόνα :Στον φυσιολογικό ώμο (αÏιστεÏά) οι σÏνδεσμοι και ο θÏλακος είναι λεπτοί και λευκοί. Στον παγωμÎνο ώμο (δεξιά) ο αÏθÏικός θÏλακος εμφανίζεται εÏυθÏός και οιδηματώδης λόγω της φλεγμονώδους αντίδÏασης.Στην πεÏίπτωση της ιδιοπαθοÏÏ‚ συμφυτικής θυλακίτιδας Îχουν πεÏιγÏαφεί Ï„Ïεις φάσεις.
«ο ώμος αÏχίζει να παγώνει» (ΣταθεÏοποίηση) Μείωση του πόνου συνοδευόμενη από μεγάλη δυσκαμψία. Ο ώμος δεν απάγεται και δεν κάνει στÏοφή. «παγωμÎνος ώμος» (Αποκατάσταση) ΧαÏακτηÏίζεται από σταδιακή βελτίωση της κίνησης και μείωση του πόνου. «απόψυξη του ώμου»Η χÏονική διάÏκεια και των Ï„Ïιών σταδίων μποÏεί να κυμανθεί από 4 με Διαβάστε πεÏισσότεÏα 20 μήνες.
ΚοÏυφαίες οδηγίες για οÏθοπεδικοσ
ΣυγκεκÏιμÎνα, οÏισμÎνοι ασθενείς συνεχίζουν να Îχουν Îντονο πόνο ακόμη και όταν ο ώμος γίνεται ιδιαίτεÏα δÏσκαμπτος.Η διάγνωση του παγωμÎνου ώμου είναι δÏσκολη και συχνά η πάθηση υποδιαγιγνώσκεται (χάνεται) από τον ΟÏθοπαιδικό ο οποίος Îχει την τάση να συνδÎει τον πόνο του ώμου με την παθολογία του τενόντιου στÏÎ¿Ï†Î¹ÎºÎ¿Ï Ï€ÎµÏ„Î¬Î»Î¿Ï… του ώμου.
Στη συνÎχεια, ακολουθεί μείωση του εÏÏους κίνησης, ενώ μεÏικÎÏ‚ φοÏÎÏ‚ συστήνεται χειÏουÏγική επÎμβαση για τενοντίτιδα ή Ïήξη του στÏÎ¿Ï†Î¹ÎºÎ¿Ï Ï€ÎµÏ„Î¬Î»Î¿Ï… επιδεινώνοντας την υπάÏχουσα συμπτωματολογία. Ο ασθενής, όπως Ï€ÏοαναφÎÏθηκε, παÏουσιάζει μια επώδυνη μείωση του εÏÏους κίνησης της άÏθÏωσης. Στις πεÏισσότεÏες πεÏιπτώσεις, είναι καλό να ληφθεί μια ακτινογÏαφία για να επιβεβαιωθεί ότι ο πόνος και η απώλεια της κίνησης δεν οφείλεται σε αÏθÏιτικÎÏ‚ αλλοιώσεις.
Εάν ο ασθενής πεÏιγÏάφει σταδιακή απώλεια της κίνησης χωÏίς Ï„ÏαÏμα, ο ΟÏθοπαιδικός οφείλει να υποψιαστεί τη πιθανότητα του παγωμÎνου ώμου. Ο ακτινολογικός Îλεγχος θα αποκλείσει την οστεοαÏθÏίτιδα, ωστόσο αυτό είναι Îνα πιθανό αίτιο εάν ο ασθενής σημειώνει μόνο μια σÏντομη πεÏίοδο δυσκαμψίας. Ο ασθενής μποÏεί να παÏατηÏήσει απώλεια κίνησης μετά από χειÏουÏγική επÎμβαση στον ώμο.